Wat een happening!

Bon tardi lezers!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een verslag heb geplaatst op mijn waarbenjij-pagina, maar dit heeft natuurlijk zo zijn redenen. Er zijn de afgelopen weken een aantal ingrijpende dingen gebeurd waardoor mijn focus even niet meer op Curaçao lag.

De terugkomst was natuurlijk leuk en we hebben die week rustig aan gedaan aangezien we onze vrije dag maandag hadden gepakt omdat we die dag terugvlogen. Vandaar dat we de rest van de week gewoon moesten stage lopen. Die zondag hebben Mark, Rutger, Geertje en ik een bezoekje gebracht aan de grote knip, een heel mooi lokaal strand. Op het strand was een clif waar een aantal mensen van de lokale bevolking afsprongen. Wij gingen kijken, maar het was toch best hoog waardoor mijn hart toch wel in mijn keel begon te kloppen. Mark en Rutger konden het niet laten en sprongen. Geertje schreeuwde zo van de spanning dat iedereen erom moest lachen, inclusief ikzelf. Nu Mark en Rutger waren gesprongen konden wij niet achterblijven en ja hoor daar gingen we.. Ik wilde eigenlijk niet maaaar.. I DID IT! Yes, wat een gevoel er dan door je lichaam heen gaat is gewoon heerlijk.'s Avonds hebben we de dag afgesloten bij het happy hour van Wet&wild.

De volgende dag was het weer gewoon stage lopen totdat Mark 's middags naar mij toe kwam dat ons pap had proberen te bellen. Ik kreeg het helemaal warm en ik dacht meteen 'opa'. Ik belde trillend terug en kreeg mama aan de lijn die vertelde dat het slecht ging met opa. Hij was in coma geraakt en was bediend, het kon niet lang meer duren voordat het kaarsje uitging. Ik was natuurlijk erg verdrietig en wist me geen houding meer te geven. Gelukkig mocht ik gaan en Mark probeerde me te kalmeren. We hadden samen even boer zoekt vrouw gekeken voor de ontspanning en daarna ben ik al snel gaan slapen want ik was best wel moe. 's Nacht werden we weer gebeld, toen wist ik al genoeg.. Opa was overleden.

Ik ben die dag toch maar naar stage gegaan, anders zat ik helemaal alleen thuis mezelf gek te maken. Ik heb daar een beetje aan mijn opdracht proberen te werken want aan klanten had ik echt geen behoeft. Tussen de middag had ik geskyped met papa en mama, die mij duidelijker maakte wat er precies was gebeurd. Vervolgens maakte we afspraken over wat we gingen doen. De verzekering werd gebeld en alles was binnen een paar uurtjes gereld. Ik zou de volgende dag, woensdag, al terugvliegen naar Nederland zodat ik donderdagochtend op Schiphol aan zou komen. Mark mocht helaas niet mee van de stagebegeleider, dus daar moest ik afscheid van nemen. Maar het voelde heel fijn om thuis te komen. Ik ben in die week veel bij oma geweest om haar te steunen en af en toe nog een laatste blik op opa te werpen. Dinsdag hebben we echt afscheid van hem moeten nemen. Een betere hadden we ons niet kunnen wensen en hij waarschijnlijk ook niet.

Verder heb ik die week veel met mijn vrienden gedaan en gezorgd dat mijn zusje toch een beetje een leuke sweet 16 had. Papa had donderdag een hartkatheterisatie ondergaan waarbij bleek dat één van zijn drie kransslagaders voor 80% dicht zat. Hiervan waren we allen geschrokken. Gelukkig is hij er op tijd bij geweest anders hadden er nare gevolgen plaats kunnen vinden. Hij is ondertussen gedotterd en het gaat goed met hem.

Zaterdag ben ik weer terug gevlogen en de reis verliep erg soepel. Ik had weer zin om terug te gaan want ik had Mark erg gemist. 's Avonds zijn we gezellig uiteten geweest met Jorik en Evelien, vrienden van ons uit de Kets, bij 'De kleine wereld'. De volgende dag hebben we met zijn vieren een bezoekje gebracht aan de struisvogelfarm en zijn daarna doorgereden naar Cabana beach waarbij we het weekend hebben afgesloten bij, hoe kan het ook anders, Wet&wild.

Maandag moest ik toch weer beginnen met stage. Ik had de draad zo weer opgepakt en iedereen toonde interesse, erg fijn. 's Avonds zijn we naar 'Taken 2' in de bioscoop geweest met Geertje, Koen en Rutger. Een hele vette film en goed vervolg van deel 1. De volgende dag was Marjo jarig en zijn we met zijn zessen gaan eten bij een grill restaurant. Mmmm, lekker spare ribs. Die had ik al lang moeten missen. We gingen daarna de verjaardag verder vieren in de 'Tantra'. Het was erg druk aangezien bijna iedereen de volgende dag vrij was omdat het een international feestdag was op Curaçao. Ze vierden namelijk dat ze op 10 oktober een eigen land zijn geworden. Woensdag hebben we een beetje uitgeslapen en zijn met een aantal mensen naar 'Blue Bay' geweest. Ik heb hier voor het eerst gesnorkeld en dat is zeker voor herhaling vatbaar. Je hebt hier namelijk erg mooie vissen! Vandaag had ik het geluk dat het mijn vrije dag was van stage. Nu had ik dus mooi de tijd om een reisverslag te schrijven. Vanavond gaan we wéér uiteten voor het afscheid van Syl en Fran. Volgende week dus maar eens rustig aan doen met al die etentjes deze week.

Zo dat was even een flink verhaal! De volgende keer zal ik het geringer houden. ;)

Ayo!

P.S. Ik heb natuurlijk van velen gehoord dat het erg moeilijk is om op zo'n moment als een overlijden in Curaçao te zitten. Dat is het natuurlijk ook! Hieronder heb ik een verhaal geschreven aan opa waarbij ik beschrijf wat ik voelde.


Lieve opa,

Wat had jij mij laten schrikken daar aan de andere kant van de wereld. Je bent er langzaam tussen uit geknepen. Ik vond het in het begin erg moeilijk te accepteren dat je was gegaan terwijl ik ontbrak. Totdat ik opeens dacht aan onze laatste ontmoeting. Je vroeg aan mij of ik af en toe een beetje aan jou zou denken aangezien jij af en toe ook aan mij dacht. Dus misschien was ik er in werkelijkheid niet bij maar in jou gedachte echter wel.

Je was altijd trots op je kleinkinderen. Een klokje rond, zoals je altijd zo mooi zei.
Iedereen mocht weten dat jou kleindochter in Curaçao zat. Want reizen is één van de liefdes die je aan jou kinderen en kleinkinderen hebt mee kunnen geven. Jou verhalen over de mooie cultuur en natuur in andere landen hebben mij altijd gefascineerd. Eveneens als andere verhalen die jij met een bepaalde passie vertelde.

De laatste keer dat ik je zag hadden we nog zo gelachen samen, een herinnering die ik zeker zal koesteren. Net zoals al onze andere mooie momenten die ik heb mogen beleven met jou.
Opa, rust in vrede en weet dat je altijd een plekje in mijn hart zal hebben.